„Miłość i wdzięczność”. Taki opis dał Karol pod tym zdjęciem na fb. Nieraz słyszymy „a że Ci się chce?” – Karolowi trenować i startować, a mi uczestniczyć we wszystkich zawodach, a dodatkowo wspierać i mieć zrozumienie dla ilości treningów (ok. 10h tygodniowo).
Ze swojej perspektywy (Sylwii, może Karol napisze kiedyś swoją ;)), chce się i to bardzo. Wymienię tylko te najważniejsze powody, dla których „chce się”. 🤗
Wsparcie
👉🏻 Nie wyobrażam sobie nie wspierać mojego Męża w dążeniu do jego marzeń/pragnień.🫠 I to nie oznacza, że zawsze jest to dla mnie łatwe czy przyjemne, bo niejednokrotnie wymaga to rezygnacji z czegoś. Żeby była jasność nie oznacza to, że jestem tu jakoś poszkodowana (bo i mi udaje się czasami założyć biegowe buty, a czasem razem).😅🏃🏻♀️
Jednak! Gdy wiem jak jest to ważne dla Karola staram się, aby było to też ważne dla mnie – i to dałabym pogrubioną czcionką!
To jest klucz – aby nie szukać jakiegoś chcenia albo myślenia, że jest się poszkodowanym, bo jedna osoba spełnia swoje marzenia kosztem drugiej.
Poza tym wiem doskonale, że działałoby to tak samo w drugą stronę, bo pragniemy swojego wzajemnego dobra i gramy do wspólnej bramki. 😁
Organizacja czasu
👉🏻Karol jest mistrzem „robienia czasu”. Jest w stanie tak zaplanować dzień, że 2 godziny poza domem na treningu nie są odczuwalne. Myślałam kiedyś, że to ja jestem mistrzem organizacji, a jednak mogę dużo czerpać od Męża. ❤️
Satysfakcja
👉🏻 Nie wyobrażam sobie, żeby nie czekać na niego w strefie zmian, na trasie czy na mecie: aby dodać mu sił kibicowaniem (nie mam przekonania, czy dobrze to robię 😅), a przede wszystkim, aby zobaczyć go na mecie jak kończy zawody w zdrowiu! ❤️ A teraz czekamy we dwoje.❤️🔥
Podsumowując ten długi wywód 😅 – miłość i wdzięczność są to uczucia, które zawsze nam towarzyszą na mecie i myślę, że to pokazuje nam, że jesteśmy we właściwym miejscu i że „chce się nam”. ❤️ Twoje pragnienia są naszym camino we dwoje. ❤️🔥
Sylwia
PS. Wpis pierwotnie ukazał się na naszych mediach społecznościowych: